Opstandi(n)g

01-03-2016

Opstandi(n)g

Ik voel me opstandig
Het borrelt in mij
Onrecht, oneerlijk
De rollen omgekeerd

Jouw vechten nu stilte
Jouw stilte mijn vechten

Oneerlijk verloren
Wat heeft het voor zin
Het lijden, het leed
Maken dat ik niet vergeet
Niet morgen, niet woensdag, niet volgende week
Hoeveel ik van je hou

Door de vieze ramen –lappen was jouw taak-
Streelt de zon mijn gezicht
En ik besef
De Zon streelt jouw gezicht

Oneerlijk verloren
Voor jou de eeuwigheid
De dagelijkse strijd voor mij
Het steekt, ik gun het jou
Misschien wel meer dan ik mezelf het gun
Toch kan ik het niet rijmen
Ik worstel en kom soms met moeite even boven

De stilte is nog stiller
Dan alle reuring die jij bracht
Maar in die stilte klinkt een stem
Heel zacht

“Jouw lijden, zijn lijden, Mijn lijden
Zijn niet zinloos, zonder waarde
Niet oneerlijk verloren, verborgen in aarde
Het schijnbaar einde is schijnbaar het einde niet
Als je ze beziet
In het licht
Van Mijn Opstanding!"