woensdag 25 april 2012

Appeltaart

Dit recept ben ik ook altijd kwijt, hoevaak ik dit niet op een kladbriefje heb geschreven ... Appel(kruimel)taart 250 gram meel 150 gram suiker oid 120 gram margarine 1 kg appels. handje of wat rozijnen en kaneel. 40-50 minuten 225 graden. Hmmmmmmmmm, lekker

woensdag 11 april 2012

Geluk is ...

Beslag in m'n haar en meelvegen op mijn broek.

Dat riep ik laatst op facebook. En eigenlijk is het heel erg waar buuf. Als ik in de keuken sta, tot over m'n oren in het deeg, de marsepein, chocola, eieren, dan voel ik me gelukkig.

Al die losse elementen die los van elkaar niet te eten zijn (of eet jij graag een paar eetlepels bloem bij een goeie film?)vormen na een flinke bewerking een eenheid. Een eenheid van het soort waar menigeen (waaronder ondergetekende) graag zijn tanden zet.

't Zou zomaar wel eens een afspiegeling van het echte leven kunnen zijn. Allerlei losse elementen, sommigen niet te éten, sommigen opzichzelfstaand, sommigen op het eerste gezicht betekenisloos, vormen toch samen een eenheid. Niet altijd even smakelijk, soms krijg je opeens een bord citroenen voorgeschoteld, maar je hebt het er maar mee te doen. (Een (oud?) Engels spreekwoord zegt dat je dan maar limonade moet gaan maken, en in eveneens Engelse (soms ook Amerikaanse) films wordt die limonade dan op een krakkemikkig tafeltje aan de kant van de weg (of aan het eind van de oprijlaan) verkocht voor een paar duppies.)Zo kun je zelfs met een paar citroenen je leven nog wat opleuken.

Van de films weer even terug naar het aanrecht, want wat zou het soms makkelijk zijn om die losse ingrediënten des levens zelf te kunnen vormen tot een eetbaar, smakelijk, geheel. Helaas (of misschien ook niet helaas) hebben we het niet allemaal zelf voor het zeggen en worden er een heleboel ingrediënten gevraagd of ongevraagd aan ons leven toegevoegd. Aan ons de taak om er toch nog iets lekkers van te maken.

Zo aan de vooravond van het adviesgesprek over Lucas (duur woord voor gesprek waarin je de uitslag(en) krijgt van allerlei testen) merk ik dat mijn handen (en niet alleen mijn handen) gaan kriebelen. Ik ben nerveus en onrustig. (Trouwens, welke ouder zou dat niet zijn?) Gelukkig heb ik morgenochtend een paar uurtjes de tijd om de keuken in te duiken. Cupcakes, muffins, macarons, ik kan me er nu al op verheugen. Dus als ik binnenkort met een grote doos lekkernijen bij je voor de deur sta, neem dan even de tijd om te vragen welke ingrediënten het leven ongevraagd op mijn bord heeft gesmeten, wil je?

In reactie op; www.appeltaartenproza.nl