Zoals beloofd; pepernotenfudge

Gaf ik in de vorige post al het recept, hier gaan we verder met the-making-of.

"Ooooooooooooooooooooooooooooooooooohnee, de chocola is op!" Ja echt, ik stond op het punt om de fudge te gaan maken, maar er was niet genoeg chocola. Alle kastjes afgespeurd, laatjes open getrokken en dit was het resultaat

Er waren nog 2 oplossingen;

1) de chocoladeletters van de kinderen

2) wachten tot de dag erna

Het werd keuze 2, ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om de chocoladeletters die ik Sinterklaas voor de kinderen had gekocht om te smelten.

Maargoed, uiteindelijk een reep bijgekocht, en toen kon ik beginnen. Voordat je begint, eigenlijk stap 0, bekleed je een ovenschaal(tje) met bakpapier. Doe dit nou echt, want anders krijg je straks de fudge niet meer uit de schaal.

Eerst pepernoten meppen. 200 gram. Leuk spelletje. Ik heb een ziplockzakje van Ikea gebruikt om te zorgen dat de kruimels zich niet door mijn hele keuken zouden verspreiden.

Hier mag je je dus lekker op uitleven.

Agressie? Pepernoten meppen! Frustratie? Pepernoten meppen! Boos? Pepernoten meppen! Verliefd? Pepernoten meppen!

Je kunt net zo lang doorgaan tot de pepernoten helemaal tot kruim zijn, maar er ook voor kiezen, zoals ik gedaan heb, om er stukjes in te laten. Chuncky bits.

Hierna breek je de chocola (200 gram) in stukjes en die stop je in een pannetje. Niet een té klein pannetje nemen, dat is niet handig straks. Bij de chocola doe je de inhoud van 1 blikje gecondenseerde melk.
(Dat koop je in de supermarkt, staat bij de kokosmelk e.d.)

Op heel laag vuur de chocola laten smelten in de melk. Rustig roeren af en toe om de stukjes lekker te laten smelten. Zodra de chocola gesmolten is mag het vuur uit en de pepernotenkruim er bij in de pan. Dit mengsel giet je in de met bakpapier bekleedde ovenschaal.

En dan is het alleen nog wachten. Wachten, wachten en wachten. De fudge moet een paar uur opstijven in de koelkast. Reken gerust 3 tot 4 uur. Dan haal je het uit de vorm, pak je een warm mes en snij je de fudge in hapklare blokjes.

En meer kan ik er niet over zeggen want ik mag niet praten met volle mond ;)

Oh nee, niet weer zo'n lekker recept.

Eh, nee hé, wéér zo'n recept waar je bij het lezen al het water in je mond krijgt en je maag begint te roepen. Yup. Toch wel. En ik was echt niet op zoek hoor, naar receptjes. Echt niet. (Geloven jullie mij? Ik niet. ;) )

Goed, het recept. Pepernotenfudge.

Eigenlijk kruidnotenfudge, maar omdat iedereen kruidnoten tegenwoordig pepernoten noemt ... naja, what's in a name, als het maar lekker is.

Helemaal verantwoord is de naam natuurlijk niet meer ná 5 december, maar die restjes peperkruidnoten moeten toch op hé. Noem het speculaasfudge, zo je wilt.

Het recept vond ik op de site van

Dit heb je nodig (of de helft van alles)
350 gr melkchocolade
2 blikjes gecondenseerde melk
400 gr pepernoten

En zó maak je het:
Verkruimel de pepernoten. Doe de chocolade en de gecondenseerde melk in een pannetje en verwarm dit geheel net zo lang totdat de chocolade is gesmolten. Zet het vuur uit en roer de pepernoten erdoor. Stort het mengsel in een met bakpapier bekleedde ovenschaal, en laat het geheel opstijven in de koelkast. Snijd de fudge in blokjes met een warm mes en bestrooi naar wens met poedersuiker.

En aangezien ik beloofd heb voor morgenavond iets lekkers te verzorgen en mijn schuimkransjes al bijna op zijn én ik al heel lang fudge wil maken ...

Juist.

Dat gaan we maken! I'll keep you posted!

Schuimkransjes.

Afgelopen zondag kwam bij ons dé boom in de kamer. En in dé boom hoort lekkers. Daarom bakte ik schuimkransjes. Eenvoudig, slechts 2 ingrediënten, makkelijk om te maken, kan niet mislukken en bovenal; superlekker.

Men neme;
2 eiwitten (of 10 gram eiwitpoeder en 60 cc water) en 120 gram suiker.

De eiwitten stijfkloppen in de keukenmachine. Zorg voor een schone, vetvrije kom en garde, anders lukt het niet.

Alleen de eiwitten

Als de eiwitten stijf zijn eetlepel voor eetlepel de suiker er doorheen kloppen. Voeg de volgende lepel pas toe als de vorige helemaal is opgenomen. Uiteindelijk wordt het schuim zo stijf dat je de kom ondersteboven kunt houden zonder dat het er uit loopt.

Het schuim schep je daarna in een spuitzak met een kartelmondje en daar spuit je kransjes mee op een met bakpapier beklede bakplaat. (Dit recept is voldoende voor 2 bakplaten vol. Een iets groter spuitmondje dan wat ik hier gebruikt heb zou misschien een iets mooier resultaat geven.

Zo spuit je door tot je schuim op is, of je bakplaat vol. Tussen de kransjes kun je eventueel nog dopjes spuiten om je schuim op te maken.

Nu is het tijd om de oven voor te verwarmen. Niet meteen te enthousiast aan de knop draaien, 80 graden is warm genoeg.

Terwijl je wacht tot de oven warm is kun je de kransjes nog versieren met pareltjes, hartjes, glittertjes e.d. Laat je fantasie maar lekker de vrije loop. (Of laat de kinderen dit doen)

Nu schuiven we de bakplaten in de oven.

We wachten

Doe ondertussen alvast de afwas

En we wachten

Bel een vriendin

We wachten nog wat

Vouw een was

En we wachten nog wat langer.

Ik had 2 bakplaten, die heb ik na een uur van plek verwisseld, de bovenste naar onder, en de onderste .... juist!

Dan wachten we nog even.

Ga lekker in bad liggen.

Wacht nog wat langer.

Ga vast aardappels schillen.

Nog héél even wachten ........

Na ongeveer 2 uur zijn je schuimkransjes klaar. De makkelijkste manier om er achter te komen of ze klaar zijn is om te kijken of ze vanzelf loslaten van het bakpapier. Gaan ze er nog niet vanzelf af dan moet je écht nog heel even geduld hebben.

Even af laten koelen en *HAP*

Of je haalt er een mooi lintje doorheen en hangt ze in dé boom.

Eventuele restantjes, met nadruk op het woord eventueel, bewaren op een vochtvrije plek.

Recepten die ik ooit nog eens wil maken :)

Meteen maar beginnen met mijn goede voornemen, rondje foodblogs doen en hier alvast de 1e recepten die ik een keer MOET proberen.

Citroencake met kokoslaag
http://liefdevoorlekkers.nl/2011/08/11/citroencake-met-kokoslaag-2/

Dit schijnt het allerlekkerste koekje ooit te zijn, dat gaan we dus een keer proberen.
http://www.eediete.nl/keuken/?p=3650

Cranberry en chocola, in 1 koekje, wat wil een mens (vrouw) nog meer
http://www.eediete.nl/keuken/?p=355

Stroopwafeltaart met home-made karamelsaus. Gelukkig zitten er geen calorieën in websites met recepten!
http://www.carolabaktzoethoudertjes.nl/

Mooi begin toch?

Lang, lang geleden

Schreef ik hier nog wel eens een column of een blog.

Vanaf vandaag .... beloof ik beterschap.

Ik ga namelijk allerlei lekkere, ongezonde, kerstachtige, koekjes/snoepjes/snaaierijtjes maken. Om weg te geven, of om zelf te houden. Jammer hé voor jullie, mijn zeergewaardeerde lezertjes en lezeressen.

Maar ik zal het goed met jullie maken. Jullie krijgen ook wat.

Echt?

Ja, echt!

Per probeersel zal ik jullie proberen te voorzien (proberen ja) van 1 of meerdere foto's, het recept, tips, suggesties of eh ... how-not-to's (al hoop ik die niet nodig te hebben.

Verder ga ik hier alle recepten posten die ik ooit nog een keer hoop te maken. Hoop te maken ja. Ooit.

En heb je een lekker recept wat ik MOET maken, zo'n recept dat tussen de regel door 'maak mij, maak mij' roept; voel je vrij het met me te delen. Als beloning maak ik een extra foto voor je!

Koffie!

Het eerste wat ik ’s morgens doe is een kop koffie zetten. Nog niet wakker. Terwijl ik een stapel boterhammen smeer en de kinderen in hun kleren jaag doe ik af en toe een vluchtige greep naar het kopje. Ik trek de gordijnen open en voer het konijn.

Ik grijp nog eens naar mijn kopje en … leeg. Weer een kop koffie leeg, zonder dat ik er erg in heb gehad.

De dagelijkse routine. Zo gaat dat. Week in, week uit. En ik realiseer me; Het leven is net een kop koffie. De kalender loopt al weer 3 weken achter, de was stapelt zich op, het is alweer bijna schoolvakantie en wanneer ben ik eigenlijk voor het laatst bij mijn moeder langs geweest? Voor je het weet ben je weer een week, een maand, een jaar verder.

Zonde!

Het leven is veel te waardevol om zomaar, als zand door een zandloper, weg te laten glippen. Kijk eens naar buiten. Geniet van het leven, de zon, de regen. Op het moment van schrijven is de lente eindelijk, met wat vertraging, goed op gang gekomen. Als je maar lang genoeg blijft kijken zíe je de bloesem uitkomen. Het leven ontwaakt!

Gewaardeerde lezers, laten we er een interactieve column van maken. Mogen jullie gezellig met me mee doen. Alleen bestemd voor de mensen die bij bovenstaande alinea hun wenkbrauw fronsend optrokken en moeite moesten doen om deze weer in model te krijgen wil ik graag een kleine thuisopdracht doen. Tenzij je het natuurlijk helemaal niet erg vind om af en toe gedachteloos naar een leeg, of nog erger; koud, kopje koffie te reiken. Dan mag je de opdrachten hieronder gerust overslaan en blijven luieren in je hangmat van rust, ritme en regelmaat.

Zijn jullie er klaar voor? Het is een opdracht in 2 delen.

Deel 1.
Pak een pen en een stuk papier (rustig maar, ik wacht wel)

Schrijf die Bucketlist!

Een wat? Een bucketlist. Een lijst met dingen die je nog zou willen doen. Dingen die je niet doet omdat je vast zit in de dingen die moeten, op tijd, volgens schema, op routine. Wat wil je nog meegemaakt hebben, wat is er nodig om écht te kunnen zeggen; ik leef!

Gelukkig zitten de meesten van ons binnenkort niet bij de huisarts om te horen dat we nog maar een jaar te leven hebben. Maar stel je nou voor hé, dat er een erratum bij de Mayakalender gevonden wordt en dat de laatste twee in 22-12-2012 eigenlijk een drie had moeten zijn. Dan blijft er dus maar iets meer dan een half jaar over voor het volgende deel van de thuisopdracht.

Deel 2

GA EN DOE !

In woorden nog eenvoudiger dan deel 1, dus hoe moeilijk kan het zijn. Maak die wereldreis, ga studeren, begin je eigen bedrijf, leg die ruzie bij, loop die halve marathon. Ik daag je uit om te genieten van het leven. Haal er uit wat er in zit. Drink het leven, omdat je het waard bent!

Verhip, is mijn koffie nu al weer op?

Oranje

We kunnen er niet omheen. Morgen is het k(r)oninginnedag. Hoewel de oranjegekte ondertussen mijn neusgaten uitkomt ga ik jullie er ook nog mee vervelen. Voor een land waarvan het kabinet, met een duur woord de volksvertegenwoordiging, al jaren discussieert over de positie van ons koningshuis, zijn wij de laatste weken opeens wel verdacht koningsgezind.

Mijn brievenbus en mailbox kleuren oranje door alle vele soorten folders, flyers, krantjes en andersoortige publicaties. Ik zou mij compleet in het oranje kunnen kleden, áls ik dat zou willen. ALS!

Oranje bh’s met bijbehorende slips, oranje flipflops, oranje korte of lange broek en voor de twijfelaars een afritsbroek. Liever een rok? Kan natuurlijk ook; van Veluwe-lang tot tennismeisjes-kort en alles daartussenin. Iedere zichzelf respecterende drogisterij verkoopt momenteel T-shirts met opdrukken en leuzen afkomstig uit een brainstormsessie van een Haagse kleuterklas. Natuurlijk maken een leuke sjaal, kekke zonnebril en een of ander decadent hoofddeksel de oranje outfit compleet.

Natuurlijk decoreren wij ons huis, binnen- en buitenkant met diverse oranje spullen. Kroonwisselingsvlaggen, dekbedovertrekken met de afbeelding van ons kersverse koningspaar, gebaksschoteltjes met bijpassende vorkjes en zo zou ik nog wel even door kunnen gaan.

Hongerig geworden door het oranje-shoppen? Duik de supermarkt in. De hoop dat de oranjegekte de levensmiddelenindustrie overgeslagen heeft mag je daar voor de deur laten varen. Je kunt deze dagen alle maaltijden, tussendoortjes en drankjes in het oranje krijgen. Ontbijten met oranje bolletjes belegd met oranje kaas. Daarbij een kop koffie uit een speciale oranjeverpakking. Rond tienen een oranjesoes (wat is er gebeurd met de échte chocola die om een slagroomsoes hoort?) met een kopje koningsthee. Lunchen met oranjesalade op kroonvormige broodjes, een glaasje koninklijke sinaasappelsap, geperst van de echte appeltjes van oranje. Rond koffietijd een oranje tompouce en bij de oranjebitter een schaaltje Willem-chips. We dineren tenslotte met oranjesoep.

Oranjesoep ja.

Een pakket met daarin 3, volstrekt willekeurige, oranje producten van de groente- en fruitafdeling van ’s langs grootste kruidenier. Sinaasappel, wortel én paprika. Het idee alleen al. Doe dan kumquat, pompoen en kiwano. Dat is, behalve óók willekeurig bij elkaar gezocht, een stuk origineler en daarbij ook nog eens educatief verantwoord, want ik durf te wedden dat de meesten van jullie minimaal 2 van deze ingrediënten hebben moeten google-en.

Natuurlijk ontbreken de media ook niet. Een Willemquiz, koningsjournaal, 25 spectaculairste momenten van het koningshuis, compilaties van interviews en ga zo maar door. Natuurlijk heeft iedere omroep ook een blik zogenaamde deskundigen opengetrokken. Als hoogte- of dieptepunt zo je wilt, zag ik Maartje van Wegen al weer voorbij komen.

Je begrijpt, ’t is oranje boven momenteel. En als je maar genoeg met de commercie mee gaat is het ook oranje onder als je het toilet bezoekt. Het liefst zou ik tot ruim na de op handen zijnde abdicatie (ga maar vast oefenen voor het Groot Dictee in december) onderduiken. Maar ja, dan mis ik natuurlijk wel de (voorlopig) laatste koninginnedag. Blijkbaar zit er nog een klein beetje sentiment in mijn kleine teen waardoor ik besluit dat ik dat niet wil missen. We schrijven immers geschiedenis.

Dus met de ijdele hoop dat het volgend jaar beter zal zijn, probeer ik mijn zinnen te verzetten. Ik plof op de bank voor het oranjejournaal en grijp een mandarijntje van de fruitschaal. Want je kunt zeggen wat je wilt maar die is tenminste zo lekker zichzelf gebleven.

Kip, ik heb je!

Deze column heb ik geschreven voor een columnwedstrijd van GoeieStijl. Bij de wedstrijd hoorde de keuze uit 5 onderwerpen, waarbij ik heb gekozen voor het onderwerp 'help een wereldpobleem oplossen'.
Helaas met deze column niet door naar de volgende ronde, maar toch de moeite waard om met jullie te delen.

Kip, ik heb je!

Of onderstaand probleem een wereldprobleem is; geografisch gezien misschien niet. Maar aangezien wij (Europa en Amerika) zo arrogant zijn om het Oostblok en alles daarachter de 2e, en alles voorbij de straat van Gibraltar de 3e wereld te noemen, geef ik mezelf voor 1 keer de permissie om dit probleem toch als wereldprobleem te benoemen.

Overgewicht. Wij worden steeds dikker. Dikke ouders, dikke kinderen. Dikke mensen zijn allang geen zeldzaamheid meer in onze maatschappij. Nog even en we kunnen bij de meubelhandel, net als bij de hamburgerketens, kiezen uit small, medium en large. Nog een paar jaar en ik vermoed dat we straks ook in bejaardenhuizen toegaan naar grotere bedden, 2 verpleegsters om een patiënt te draaien en XL-stoelen in de eetzaal.

Maar wereld, niet getreurd. Er is een oplossing. De vettax! De vettax is geen taxi voor vette mensen en ook geen zorgpremie berekend naar kilo lichaamsgewicht. (Hoewel ondergetekende dan misschien wel een motivatie heeft enkele kilootjes af te vallen.) De vettax, lieve mensen, is een extra belasting op alle ongezonde producten in de supermarkt, de hamburgerketen en alle andere verkooppunten. Een zak chips kost opeens 50 cent meer, het XL-menu; anderhalve euro extra belasting, die lekkere reep chocolade; kwartje van Schippers.

Goed, en die belasting verdwijnt dan rechtstreeks in de zak van de overheid? Nee! Dat lijkt me nou net niet de bedoeling. Maar hoe dan wel? Laat me even denken. Uhm, uh … Ja! Kip ik heb je! Die centen gaan linea recta weer terug naar de consument en wel op de volgende manier; biokorting.

Lopen we nu nog en masse aan biologisch eten voorbij, kiezen we voor plofkip in plaats van scharrelkip, dat gaat veranderen. Die biologische bloemkool wordt een stuk goedkoper, we kopen bofkip in plaats van plofkip en de snoeptomaatjes en -komkommers snoepen niet meer een groot deel van ons budget op. Want zeg nou zelf, zolang een zak chips goedkoper is dan een doos cherrytomaatjes weet ík wel wat ik kies als ik met een lege maag in de supermarkt sta.

Eerlijk is eerlijk, het is gewoon niet handig om bij gebrek aan zoiets westers als een supermarkt kilometers te moeten lopen voor een kan water, het is hard werken om je eigen mais te verbouwen en je moet hard rennen om je eigen scharrelkip te vangen als je honger hebt; het is wel gezond want daardoor hebben ze, in die -door ons benoemde- 3e wereld, de vettax helemaal niet nodig!

Koningsdag?????

Dat een vrouw van 75 haar baan opzegt kan ik alleen maar begrip voor hebben. Dat haar taak iets meer was dan lintjes doorknippen en wuiven, hoewel dat laatste zeker niet onderschat moet worden, ik bedoel, de finesse van de beweging, de beheersing (want hoe voorkom je dat je een van je vele hoofddeksels van je geperfectioneerde kapsel mept), daar is denk ik iedereen, Oranjegezind of niet, het wel over eens. (Ja, die hoofdletter O, dat moest van mijn spellingscontrole, die geeft niet per definitie een mening weer. Hoewel een oplettende lezer(es) natuurlijk allang door had dat ik dus überhaupt een spellingcontrole nodig had om te ontdekken dat die o een hoofdletter behoorde te zijn. Ik ben namelijk zo’n muts die die rode streepjes onder haar vers getypte tekst niet kan negeren.) Dat deze vrouw opvolging behoeft staat daarom buiten kijf. Dat in onze grondwet staat dat zij opgevolgd dient te worden door haar oudste zoon, daar kan de arme borst ook niets aan doen. Ik bedoel, als je 40 jaar opgeleid moet worden voor je je vak kunt uitoefenen dan moet het óf een heel ingewikkeld vak zijn óf het zegt iets over je verstandelijke kwaliteiten. Gezien de gevleugelde uitspraak van zijn echtgenoot uit een interview jaren geleden vrees ik dat optie 2 het dichtste in de buurt van de waarheid komt. Maar soit, de komende 30 jaar hebben we een koning én een koningin, en die laatste lijkt me een zeer wenselijke aanvulling. Maar 1 ding moet me toch van het hart. Één ding. Koningsdag! Ko-nings-dag. Ik bedoel maar. Het woord alleen al. Koninginnedag, dát is feest. 30 april, de dag van het volk, ingebakken in de genen van alle nu levende Nederlanders, de dag om onze nationale eenheid te benadrukken. De dag van Koningin Juliana. Haar verjaardag zou voor altijd een feest zijn. Zeer terecht al 33 jaar in ere gehouden door haar dochter. Maar haar kleinzoon daarentegen wil ons deze dag afnemen. 27 april; koningsdag. Dat is toch je reinste diefstal. Heiligschennis is het nog net niet, ik bedoel, het gaat 'maar' over het koningshuis, maar dit kun je niet maken. Ik roep hierbij alle Nederlanders op om 30 april 2014 (het jaar waarin we voor het éérst sinds 1949 geen Koninginnedag zullen vieren) vrij te nemen; bel je baas, mail je secretaresse, ZZP-ers plan jezelf alvast uit, geen opdrachten die dag; neem je kleed, ruim je schuur op en hou een spontane vrijmarkt voor de deur, giet oranje kleurstof in de dichtstbijzijnde fontein, drink sinaasappellimonade en eet oranje koek en bovenal; VIER FEEST.