Koffie!

Het eerste wat ik ’s morgens doe is een kop koffie zetten. Nog niet wakker. Terwijl ik een stapel boterhammen smeer en de kinderen in hun kleren jaag doe ik af en toe een vluchtige greep naar het kopje. Ik trek de gordijnen open en voer het konijn.

Ik grijp nog eens naar mijn kopje en … leeg. Weer een kop koffie leeg, zonder dat ik er erg in heb gehad.

De dagelijkse routine. Zo gaat dat. Week in, week uit. En ik realiseer me; Het leven is net een kop koffie. De kalender loopt al weer 3 weken achter, de was stapelt zich op, het is alweer bijna schoolvakantie en wanneer ben ik eigenlijk voor het laatst bij mijn moeder langs geweest? Voor je het weet ben je weer een week, een maand, een jaar verder.

Zonde!

Het leven is veel te waardevol om zomaar, als zand door een zandloper, weg te laten glippen. Kijk eens naar buiten. Geniet van het leven, de zon, de regen. Op het moment van schrijven is de lente eindelijk, met wat vertraging, goed op gang gekomen. Als je maar lang genoeg blijft kijken zíe je de bloesem uitkomen. Het leven ontwaakt!

Gewaardeerde lezers, laten we er een interactieve column van maken. Mogen jullie gezellig met me mee doen. Alleen bestemd voor de mensen die bij bovenstaande alinea hun wenkbrauw fronsend optrokken en moeite moesten doen om deze weer in model te krijgen wil ik graag een kleine thuisopdracht doen. Tenzij je het natuurlijk helemaal niet erg vind om af en toe gedachteloos naar een leeg, of nog erger; koud, kopje koffie te reiken. Dan mag je de opdrachten hieronder gerust overslaan en blijven luieren in je hangmat van rust, ritme en regelmaat.

Zijn jullie er klaar voor? Het is een opdracht in 2 delen.

Deel 1.
Pak een pen en een stuk papier (rustig maar, ik wacht wel)

Schrijf die Bucketlist!

Een wat? Een bucketlist. Een lijst met dingen die je nog zou willen doen. Dingen die je niet doet omdat je vast zit in de dingen die moeten, op tijd, volgens schema, op routine. Wat wil je nog meegemaakt hebben, wat is er nodig om écht te kunnen zeggen; ik leef!

Gelukkig zitten de meesten van ons binnenkort niet bij de huisarts om te horen dat we nog maar een jaar te leven hebben. Maar stel je nou voor hé, dat er een erratum bij de Mayakalender gevonden wordt en dat de laatste twee in 22-12-2012 eigenlijk een drie had moeten zijn. Dan blijft er dus maar iets meer dan een half jaar over voor het volgende deel van de thuisopdracht.

Deel 2

GA EN DOE !

In woorden nog eenvoudiger dan deel 1, dus hoe moeilijk kan het zijn. Maak die wereldreis, ga studeren, begin je eigen bedrijf, leg die ruzie bij, loop die halve marathon. Ik daag je uit om te genieten van het leven. Haal er uit wat er in zit. Drink het leven, omdat je het waard bent!

Verhip, is mijn koffie nu al weer op?