Kip, ik heb je!

Deze column heb ik geschreven voor een columnwedstrijd van GoeieStijl. Bij de wedstrijd hoorde de keuze uit 5 onderwerpen, waarbij ik heb gekozen voor het onderwerp 'help een wereldpobleem oplossen'.
Helaas met deze column niet door naar de volgende ronde, maar toch de moeite waard om met jullie te delen.

Kip, ik heb je!

Of onderstaand probleem een wereldprobleem is; geografisch gezien misschien niet. Maar aangezien wij (Europa en Amerika) zo arrogant zijn om het Oostblok en alles daarachter de 2e, en alles voorbij de straat van Gibraltar de 3e wereld te noemen, geef ik mezelf voor 1 keer de permissie om dit probleem toch als wereldprobleem te benoemen.

Overgewicht. Wij worden steeds dikker. Dikke ouders, dikke kinderen. Dikke mensen zijn allang geen zeldzaamheid meer in onze maatschappij. Nog even en we kunnen bij de meubelhandel, net als bij de hamburgerketens, kiezen uit small, medium en large. Nog een paar jaar en ik vermoed dat we straks ook in bejaardenhuizen toegaan naar grotere bedden, 2 verpleegsters om een patiënt te draaien en XL-stoelen in de eetzaal.

Maar wereld, niet getreurd. Er is een oplossing. De vettax! De vettax is geen taxi voor vette mensen en ook geen zorgpremie berekend naar kilo lichaamsgewicht. (Hoewel ondergetekende dan misschien wel een motivatie heeft enkele kilootjes af te vallen.) De vettax, lieve mensen, is een extra belasting op alle ongezonde producten in de supermarkt, de hamburgerketen en alle andere verkooppunten. Een zak chips kost opeens 50 cent meer, het XL-menu; anderhalve euro extra belasting, die lekkere reep chocolade; kwartje van Schippers.

Goed, en die belasting verdwijnt dan rechtstreeks in de zak van de overheid? Nee! Dat lijkt me nou net niet de bedoeling. Maar hoe dan wel? Laat me even denken. Uhm, uh … Ja! Kip ik heb je! Die centen gaan linea recta weer terug naar de consument en wel op de volgende manier; biokorting.

Lopen we nu nog en masse aan biologisch eten voorbij, kiezen we voor plofkip in plaats van scharrelkip, dat gaat veranderen. Die biologische bloemkool wordt een stuk goedkoper, we kopen bofkip in plaats van plofkip en de snoeptomaatjes en -komkommers snoepen niet meer een groot deel van ons budget op. Want zeg nou zelf, zolang een zak chips goedkoper is dan een doos cherrytomaatjes weet ík wel wat ik kies als ik met een lege maag in de supermarkt sta.

Eerlijk is eerlijk, het is gewoon niet handig om bij gebrek aan zoiets westers als een supermarkt kilometers te moeten lopen voor een kan water, het is hard werken om je eigen mais te verbouwen en je moet hard rennen om je eigen scharrelkip te vangen als je honger hebt; het is wel gezond want daardoor hebben ze, in die -door ons benoemde- 3e wereld, de vettax helemaal niet nodig!