Schuimpjes uit de oven magnetron

Een paar dagen geleden las ik op de Facebook van CookieCottage (www.facebook.com/cookiecottage) een bericht over het maken van schuimpjes (je weet wel, eiwit opkloppen met veel suiker en dan heeeeeeeel lang drogen in de oven) uit de magnetron. Met bij dat bericht de vraag wie het ging uitproberen. Ik ben altijd wel in voor een kleine uitdaging en mijn magnetron was niet net schoongemaakt zodat een eventuele grandioze mislukking ook niet zonde zou zijn van poets- en boenwerk mijnerzijds.

Net als voor 'gewone' schuimpjes (a.k.a. meringues) heb je ook voor de magnetronversie maar 2 ingrediënten nodig; eiwit en poedersuiker. Het scheiden van het ei kun je op verschillende manieren doen. Met een eierscheider (ja die bestaan, ligt bij mijn moeder in de la te niksen), op een schoteltje met een kopje of met een leeg flesje. Ik koos er voor om het gewoon op de grote-mensen-manier te doen, met de 2 halve eierschalen.

Het eiwit doe je in een royale kom en daarna roer je er poedersuiker bij. Beetje voor beetje. Ik vond het makkelijk om het met een vork te roeren, maar in principe kun je hier natuurlijk ieder willekeurig keukenbestek voor gebruiken wat je in je keukenla hebt liggen. Eerst heeft het de dikte van glazuur, en hoe meer poedersuiker je toevoegt, hoe dikker het logischerwijs wordt. Halverwege, na ongeveer 125 gram poedersuiker (dat is 1 klein busje) ziet het er ongeveer zo uit;

Dus de 2e bus poedersuiker werd uit de kast gehaald, want het mengsel moet uiteindelijk de consistentie van een goed deeg hebben, je moet het kunnen kneden. Wat er daarna gebeurde wilde ik eerst eigenlijk niet met jullie delen, zo heel grappig vond ik het in eerste instantie niet want het leverde me achteraf een boel extra werk op, waar ik dit project juist begonnen was om te kijken of ik tijdwinst kon behalen bij het maken van schuimpjes. Maar goed, als jullie het niet doorvertellen wil ik mijn keukenblooper wel met jullie delen. (Ja, mijn fototoestel lag dichterbij dan het vaatdoekje ;) )

Toen ik nog een deel poedersuiker in het kommetje wilde doen scheurde de bus poedersuiker open bij de naad, sprong het dekseltje er uit en de ravage die dat veroorzaakte kun je hier dus zien .....

Ok, verder met de schuimpjes, we zijn er nog niet. Meer poedersuiker dus. En nog meer. En nog maar een beetje. Totdat je het mengsel in je handen kunt kneden. Uiteindelijk ging er bij mij ongeveer 200-250 gram poedersuiker in.Het is net een echt deegje. Het lijkt trouwens in niks op het opgeklopte eiwit-suiker-fluffy-iets wat je maakt als je de schuimpjes in de oven gaat maken, maar no worries, al zal reg kom.

Van dit 'deeg' ga je bolletjes maken, vergelijk het met pepernoten bakken. Zo groot maak je ongeveer je bolletjes. Je neemt een magnetronbestendig (wordfeud iemand?) bord, bekleedt het met bakpapier, en daar leg je 4 (!) bolletjes op. Netjes verdeeld over het bord.

Het originele recept gaf aan dat de bolletjes 2 minuten op vol vermogen in de magnetron moesten. Nu is vol vermogen bij iedereen anders, bij mij is het 800 Watt. Het originele recept waarschuwde ook (achteraf terecht) dat iedere magnetron anders was, en dat je zelf even moest uitvogelen wat voor jou magnetron een geschikte stand was. Hoezo achteraf terecht zul je misschien denken? Nou kijk zelf maar; dit is was 2 minuten op 800 Watt met mijn bolletjes deed ....

Twee minuten op 560 Watt (1 standje lager) was ook nog te lang. De schuimpjes waren niet zwart/bruin meer, alleen de onderkant had wat schroeiplekken en dat proef je in je schuimpjes. Bij mij bleek dat anderhalve minuut op 560 Watt precies genoeg was om mijn bolletjes te laten uitgroeien tot flinke schuimpjes.

Qua smaak vond ik ze zeker niet tegenvallen. Ze zijn iets brosser dan schuimpjes die uit de oven komen en ik vond de eiwit-smaak iets herkenbaarder aanwezig dan bij ovenschuimpjes. Maar als je er toch Eton Mess of een Pavlova van gaat maken zie ik geen reden waarom je nog schuimpjes in de oven zou laten drogen!